Особенности национальной кухни Узбекистана в фокусе внимания СМИ Беларуси
«Узбекскую кухню следует попробовать хотя бы раз в жизни…» Как прошла презентация туристического потенциала Узбекистана
01.04.2022
Презентация уникального туристического потенциала гостеприимного, в полной мере отвечающего фразе «сказочный восток», Узбекистана прошла в Минске. Смартпресс принял участие в этом увлекательном мероприятии.
После выступления советника посольства Узбекистана Рахматуллы Назарова, с которого началось знакомство с преимуществами туризма в этой стране, в НВЦ БелЭкспо провели мастер-класс по приготовлению узбекского плова. В конце презентации гости отведали настоящий национальный плов, приготовленный на огне. Давайте посмотрим, как это было.
Плов – это национальное блюдо Узбекистана, признанное ЮНЕСКО частью нематериального культурного наследия человечества. Каждое мероприятие в этой стране сопровождается пловом – и самые радостные, и самые печальные, без исключений.
Горячий плов подается в специальной тарелке, которое называется «ляган».
«На двоих одна такая тарелка. Вы можете абсолютно не знать этого человека, с которым случайно сели за один стол. С этого момента начинается уважение к человеку. Бывает так, что сесть вместе могут 70-летние и молодые», - рассказал готовивший угощение помощник посла Узбекистана в Беларуси Кабул Алимов.
В регионах есть особенность, когда ходят друг к другу на плов, прямо у ворот стоит молодой человек с водой и полотенцем. Каждый промывает руку и заходит. Когда вы заходите в дом за руку уже здороваться нельзя.
«На больших свадьбах пловом занимается обязательно мужчина. Плов - это, скорее, мужское блюдо, так как он готовится в больших казанах, примерно на два мешка риса. Здесь требуется мужская рука. Женщины могут готовить дома для семьи. Мужчина должен постоянно находиться возле плова, он отдает всю душу приготовлению. Естественно, он кладет больше мяса.
Когда мяса много, любая еда вкусная. Мяса много не бывает. Из приправ здесь я использую только зиру (тмин)», - отметил повар.
Все желающие могли поучаствовать в мастер-классе по изготовлению узбекского плова, после чего продегустировать его, прикоснувшись к одной из древнейших культур.
Источник: Информационный ресурс Смартпресс (Smartpress)
Як на «Адпачынку-2022» узбекская дэлегацыя пловам частавала
01.04.2022 Аўтар: Лізавета Голад
Ці каштавалі вы калі-небудзь сапраўдны узбекскі плоў? Ці ведалі вы, што ніводнае ўзбекскае вяселле не абыходзіцца без гэтай нацыянальнай стравы? «Звязда» пабывала на майстар-класы па гатаванні ўзбекскага плову ў межах Міжнароднай выстаўкі-кірмашу турысцкіх паслуг «Адпачынак-2022», даведалася пра кулінарныя сакрэты, цікавыя традыцыі і зараз гатова падзяліцца ўсім гэтым з чытачамі.
Прыемны мужчына ў нацыянальным узбекскім адзенні Кабул Алімаў засыпае нарэзаную цыбулю ў казан са сланечнікавым алеем і пачынае свой аповед:
— У даўнія часы, перад чарговым ваеным паходам вялікі Амір Цімур (так узбекі называюць Тамерлана. — аўт.) даў сваім падначаленым заданне: «Прыдумайце такую ежу, каб воіны доўга былі сытымі і моцнымі, ды да таго ж, каб гэтай стравы надоўга хапала». Так і з’явіўся плоў.
Для таго, каб прыгатаваць сапраўдны узбекскі, неабходны рыс гатунку «лазер». Па словах кухара, ён ідэальны для гэтай стравы, таму што убірае ў сябе столькі вільгаці, колькі яму трэба, лішняга не бярэ, ніколі не зліпаецца. Традыцыйна узбекскі плоў гатуецца з бараніны, але таксама можна выкарыстоўваць ялавічыну ці курыцу. Прапорцыі наступныя: 4 кг рысу, 4 кг мяса, 4 кг морквы, 0,5 кг цыбулі ды больш за літр сланечнікавага алею. У якасці прыправы толькі кмен.
— Ніводнае вяселле не абыходзіцца без плову. Мы яго ядзім нават на пахаванне, — працягвае сваё апавяданне Кабул Батыравіч. — А яшчэ калісьці была традыцыя падаваць раніцай плоў. Уявіце, садзіцца за стол 12 мужчын, а на іх толькі 6 лягенаў (спецыяльны посуд для плову). Атрымліваецца, што на дваіх адна талерка. І вось вы пачынаеце адначасова есць з розных канцоў аднаго посуда з незнаёмым чалавекам. Але гэта робіцца не для таго, каб кагосьці збянтэжыць, і не таму, што не хапае талерак. Гэта традыцыя, у якой дэманструюцца павага і выхаванне. Нават калі вельмі галодны, нельга з’есці больш, чым твой сусед. Звычайна, калі застаецца апошняя лыжка, малодшы звяртаецца да старэйшага са словамі «Вы бярыце, калі ласка».
Па словах Кабула Батыравіча, прыгатаванне плову — больш мужчынская справа. Для таго, каб зрабіць дастаткова нацыянальнай стравы на вялікую колькасць людзей неабходна вялікая фізічная сіла. Толькі ўявіце, што на ўзбекскае вяселле гатуецца плоў ажно на 100 кг рысу. Але ёсць яшчэ нешта, аб чым Кабула Батыравіч гаворыць з добрай усмешкай:
— Мужчына душу аддае гэтаму плову. У жанчын шмат іншых хатніх спраў — не можа яна ўвесь час стаяць ля казана. Да таго ж мы мяса больш кладзем. Калі ёсць два кілаграмы бараніны, бярэм два. А жанчыны эканомяць, бяруць толькі палову. А мяса шмат не бывае: з ім любая ежа смачная.
Плоў атрымаўся на славу: з душой і з вялікай колькасцью мяса. Іншыя удзельнікі выстаўкі выстраіліся ў вялікую чаргу, каб пачаставацца нацыянальнай ўзбекскай стравай. Я не ўмею чытаць думкі, але па ўсмешках на тварах было бачна, што ўсім усё падабаецца.
Источник: Издательский дом «Звязда»